Πηγαίνω στον Καθρέφτη μου, κοιτώ τον Εαυτό μου και κάνω το ερώτημα, "που είσαι Ευτυχία"; Δεν μου απαντά, όσο να περιμένω... Κοιτώ τα μάτια απέναντι και κάτι σαν να βλέπω. Είναι τόσο φωτεινά; ή έτσι εγώ τα νοιώθω; Κοιτώ λίγο καλύτερα λοιπόν, δίνω την προσοχή μου. "'Λες αυτό που λέγεται, "από τα μάτια πιάνεται" να είναι η αφορμή μου; Να είναι η Ευτυχία μέσα μου κι εγώ να μη γνωρίζω;"' Λοιπόν το πήρα απόφαση, να βρω τον εαυτό μου. Αν το πετύχω, είναι βέβαιον, πως κάπως θα πλουτίσω. Σαν βεβαιωθώ με τι είμαι προικισμένος, θα είναι ευκολότερο να βρω, τι ακριβώς μου λείπει. Να μη ζητώ τα άχρηστα κι αχρείαστα συνάμα, να επικεντρώνομαι στα χρήσιμα και σ' ότι ομορφαίνει. Αυτό θα κάνω Φίλες, Φίλοι μου και αρχίζω από τώρα, να αναζητώ στο Είναι μου, τι είναι αυτό που λείπει. Το ύψος δεν με απασχολεί, ούτε και τα κιλά μου. Στα χρόνια που έχω βάρος μου, έχω την ομορφιά μου, το μόνο που με απασχολεί, είναι να είμαι Ωραίος. Η Ωραιότητα θεωρώ, πως ανιχνεύεται στα "μάτια", όχι με μηχανισμούς και άλλες εφευρέσεις. Την Ευτυχία θα την βρεις, με τα "μάτια" της Ψυχής.
τα λέμε και τα γράφουμε με πολλούς τρόπους. ποιος τα καταλαβαίνει είναι ένα άλλο θέμα, μας αφορά βεβαίως, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε θαύματα. έτσι δεν είναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου