Σήμερα, στην Ελλάδα της Κρίσεως, τίθεται το ερώτημα:Στην Χώρα μας φτιάχνουμε μαγείρους, τραγουδιστές, μοντέλα. Μήπως χρειαζόμαστε περισσότερο πολεμιστές; ThL.
Τώρα πια.... μα ποτέ δεν είναι αργά.
Ίσως κάποιος, να έχει "φρόνιμα" πολεμιστή - λέμε τώρα - μα δεν έχει δύναμη - σίγουρο πράμα -. Λέμε συνήθως λόγο μιας κάποιας ηλικίας.
Ο Δυνατός, δεν χρειάζεται τον ηλικιωμένο, το ίδιο ακριβώς και ο Νέος. Πολλές φορές θεωρούν τους ηλικιωμένους ως και βαρίδια. Τι να τους πεις;
Όταν δεν υπάρχει ο πραγματικός ηγέτης να τους πείσει ότι, "σε μια μάχη δεν περισσεύει κανείς"; Ότι στον πόλεμο, πολεμά και ο μάγειρας όπως και ο τραπεζοκόμος, δεν το γνωρίζουν τα 'παιδιά' που μεγάλωσαν με τις αμερικάνικες ταινίες - όπου όλα γίνονται, με το μπαμ και με το μπουμ. Τον τρωικό πόλεμο τον κερδίσαμε με την πονηριά του Οδυσσέα, κόντρα στην Οργή, στο Πείσμα, και στη Δύναμη των Αρχιστρατήγων.
Συμπερασματικά καταλήγουμε στην διαπίστωση, πως όλοι είναι χρήσιμοι σε έναν πόλεμο και με την κατάλληλη ηγεσία, στρατηγικά όλοι - άνδρες και γυναίκες - μπορούμε να ενεργήσουμε ως πολεμιστές.
Ευχαριστώ που με παρακολουθήσατε έως εδώ. Θέμα σχετικό...
Ο Εκδότης,
